Ik voel hoe ik af en toe de nood heb om alles van kledij af te doen. Elk laagje is te veel, zweetdruppels rollen over mijn lichaam. Een licht knagende hoofdpijn is aanwezig. Ik zet mijn stekeltjes op als mijn man dichterbij komt. Ik weet het wel: dit hoort bij mijn vrouw-zijn maar toch … binnensmonds vloek ik. Ik vervloek de steeds terugkerende cycli van mijn eigen lichaam, de maan en alles rondom mij. Hoe dit alles mij beïnvloedt. Ik verlang naar stabiliteit, een rustig gemoed, helemaal in evenwicht zijn met alles rondom mij en gefocust doen wat ik van plan ben. Nu is dit er dus eventjes niet. Wat is er wel ?
Ik woon twee maanden op La Fontenelle en voel mij er thuis samen met Peter, Ayla en de 5 paarden. Ik ben dankbaar voor deze plek en hoe ze op ons pad is gekomen. De keuze die we hebben gemaakt, biedt mij de kans om mijn leven opnieuw vorm te geven. Ik leer los te laten wat niet meer bij mij hoort en ga op zoek naar datgene waartoe ik wil bijdragen, wat ik zichtbaar wil maken. Ik wil tegemoet komen aan de nood die ik elke dag ervaar als ik naar de wereld kijk, de actualiteit volg en zie hoe steeds meer de kracht van polariteit, van angst, van wantrouwen heerst. Ik wil bijdragen aan een wij-stukje. Het samen vorm geven aan wat we willen doorgeven aan de toekomstige generaties. Hoe kunnen we rekening houden met de draagkracht van moeder aarde? Hoe kunnen we iedereen kansen geven om zijn volle potentieel te leven? Hoe kunnen we samen vorm geven aan het stralend geheel waar alles en iedereen in wezen deel van uitmaakt
Een schoonheid, een weten dat ik ervaar en zie rondom mij in de natuur. Ik zie de verschillende soorten meesjes op en neer vliegen, aarzelend steeds dichter bij onze tuintafel. Bij valavond zie ik een 4-tal reetjes uit het bos komen, op zoek naar het resterende groenwordende gras. Ik hoor het ritselende blad van de boom die naar beneden valt, de aarde voedt en talloze paddestoelen die hun kopje bovensteken. Ik merk dat de 5 paarden in deze nieuwe omgeving, hun rust en vertrouwen gevonden hebben. Ik hoor de roep van de torenvalk en het geschreeuw van de buizerd. Er is soms onenigheid of strijd maar vaak in een kwestie van enkele momenten is er een nieuw evenwicht, ontstaat er opnieuw rust en gaat iedereen verder met zijn eigen stukje, zijn eigen taak.
Mij doet het stil staan bij welke rol ik op neem in deze wereld, wat is mijn bijdrage die ik kan leveren en hoe kan ik steeds opnieuw terugkeren naar rust, harmonie en verbinding in mezelf, met mijn man, mijn omgeving, de samenleving.
Herken je dat ook?
De onmacht om in alle rust, harmonie en verbinding je leven te leiden?
De
nood om eventjes gewoon stil te staan bij wie je bent, wat voor jou
belangrijk is en wil je daarin keuzes maken. Stappen voorwaarts zetten om helemaal vanuit je eigen kracht, je eigen verlangen het leven vorm te geven dat helemaal bij je hoort, dat je gelukkig maakt en dat je ook voldoende energie geeft om ook nog iets voor anderen, de samenleving te betekenen?
Er is een weg:
Het pad naar het Eigen Wijze Zelf op het ritme van de natuur.
In de afgelopen jaren heb ik ervaren dat de natuurlijke cycli zoals de jaarcyclus van de seizoenen, de maancyclus en mijn eigen vrouwelijke cyclus mij naast de overlast ook heel vaak het geduld en de moed hebben gegeven om trouw te blijven aan mezelf.
Het voortdurend oefenen in het bewuster worden van de terugkerende gewaarwordingen als ik let op de stand van de maan, de invloed van de seizoenen en mijn eigen maancyclus helpt mij toe te laten mij eventjes wat minder te voelen, om er eventjes geen zin meer in te hebben. Deze bewustwording leert mij dat de momenten van blijheid, energievol aan de slag gaan, verlangend te vrijen of met enthousiasme en geduld er te zijn voor anderen evengoed hun regelmaat kennen.
Ik neem bij de kracht van de donkere maan de ruimte om stil te staan bij mijn eigen verlangens, mijn eigen dromen en laat de buitenwereld eventjes wachten. Ik kies er voor om nieuwe ideeën, nieuwe inzichten kenbaar te maken of te delen bij de kracht van de volle maan. Ik geniet van het besef dat ik tijdens de herfst en de winter mezelf helemaal opnieuw mag uitvinden. Ik mag loslaten wat er niet meer bij mij hoort en mag tijd maken om mij opnieuw te verbinden met het donkere duistere deel van mezelf of juist de diepe dromen, de sluimerende verlangens.
Ik weet dat ik elk jaar opnieuw in de lente, de zomer stukjes van mijn verhaal, mijn dromen steviger in de wereld mag brengen. Het hoeft ook niet allemaal in eens, want elk jaar opnieuw is er een nieuwe kans om verder te bouwen, meer in de wereld te tonen.
Na bijna een jaar eigenaar te zijn van La Fontenelle en doorheen de vele verandering van huizen verkopen, verhuizen, stoppen met werken en het achterlaten van de Belgische roots wordt iets nieuws zichtbaar en in de wereld gebracht:
Bij de volle maan van 12 november ’19
komt de site van Equi Mare online en kan je terug vinden hoe
HET PAD NAAR HET EIGEN WIJZE ZELF OP HET RITME VAN DE NATUUR
je helpt te herbronnen en te leven in evenwicht en harmonie.
